donderdag 22 september 2011

Dag 4

De eerste dagen op het project vallen mij erg zwaar. Een opluchting is het dat dat vaak voor iedereen geldt. Na twee weken vind je je weg op het project een beetje en zal je je steeds meer op je gemak voelen. Dus laat die 3e week maar komen!
Het leven op het project is ook erg zwaar. Om 6 uur gaat de wekker, om half 7 begint de dienst waar iedereen op het project verwacht wordt. Daarna is er ontbijt en begint de school. Het is een kleine school in het midden van het project met 9 klaslokalen. In totaal zijn er 8 klassen, net zoals in nederland, maar hier hebben ze elk uur een andere leraar. Ik werk/ geef les in het computerlokaal. We zijn hier met z’n drieën. Peter, een Afrikaanse leraar van ik denk achterin de 20, erg gezellig en nog een Peter, een vrijwilliger uit Slowakije. Een erg aardige jongen, maar hij spreek nog erg matig engels, dus communiceren is nog lastig. Per week hebben we een stuk of 12 lessen. Verder bereiden we de lessen voor en proberen we andere werkzaamheden te hebben. Soms is dit zoeken naar andere werkzaamheden erg lastig waardoor we even wat voor ons zelf kunnen doen, lekker van de zon genieten, een spelletje spelen of zoals nu een stukje voor mijn blog schrijven. 
Het computerles geven is ontzettend leuk, hoewel het ook erg moeilijk is. 40 jongens (en meisjes) zitten allemaal achter een eigen computer en wij proberen hen het gebruik van voornamelijk word en powerpoint aan te leren.
Om iets van half 1 (ik heb de tijden nog niet erg goed in mijn hoofd) is er een korte pauze voor de kinderen en daarna  is er lunch. De drie maaltijden die we op een dag krijgen zijn overigens met de vrijwilligers (op dit moment 2 Nederlanders en 3 Slowaken) en de brothers (priesters in opleiding) en het is meestal best lekker! ‘S ochtends brood, ’s middags warm (vooral rijst) en ’s avonds warm (ook vooral rijst). Alleen het brood valt een beetje tegen, niet vers en een beetje zoetig, maar jam maakt het dan al wel een stuk beter!
Na de lunch is er nog even vrije tijd voor iedereen waarna de lessen weer beginnen. Om 3 uur stoppen de lessen en is er een uur werk te doen. Zo houdt iedereen het project draaiende. Mijn taak hierin is niet erg duidelijk, maar ik zie dat de rest van de vrijwilligers dan ook maar wat doen. De ene keer een paar kinderen ergens mee helpen, soms wat vrije tijd op nemen. Ik geloof dat om 4 uur het werk over is, dan is het tijd voor ‘games’. Eigenlijk is dit gewoon vrije tijd voor de jongens. Je ziet ze dan basketballen, volleyballen, voetballen, muziek maken, of gewoon over het project lopen. Na een uur is het tijd voor de jongens om te gaan douchen en vervolgens te studeren. Om half 7 begint het avondeten en na het avondeten is er rozenkrans bidden, waarbij ook weer iedereen verwacht wordt.
Om 9 uur is het programma afgelopen en kan ik eindelijk gaan slapen, wat ik dan ook wel nodig heb. Hoewel slapen, eerst komen er nog wel wat jongens op je af die allerlei vragen aan je stellen en soms een beetje met je lopen te dollen, waar je gemakkelijk een half uur aan kwijt bent. Maar dat is zeker niet erg, altijd ontzettend leuk!
Al met al dus een aardig druk programma!
En als laatste nog wat foto's:
Dat was het dan weer voor nu,
Groetjes aan iedereen vanuit een warm (25 graden? 30?) Kenia!
praktische info; 
mobiele nummer: ik heb een nieuw nummer, keniaans, geen idee wat het is, maar smsen naar mijn oude nummer heeft dus geen zin! mailtjes zijn altijd beter.
postadres: ik heb een tijd geleden een postadres op mijn blog gezet, ik weet alleen niet helemaal zeker of dit de goede is. Vanmiddag heb ik een gesprek met Father Sebastian (projectleider) en zal ik vragen wat het adres is.

update;
Bosco Boys Nairobi
Jan Jetze Beitler
Box 27754-00506
Nairobi, Kenia

woensdag 14 september 2011

Tussenstand

Alweer mijn vierde en laatste bericht vanuit Nederland. De eindstand van mijn sponsoracties. Allereerst wil ik jullie ontzettend bedanken voor de sponsoringen! Maar natuurlijk wil jullie ook bedanken voor de steun en de aanmoedigingen die jullie hebben gegeven! 

Kenia komt nu al erg dichtbij en om eerlijk te zijn, duurt elke minuut in Castricum mij een minuut te lang. Het klinkt erg cru, maar dat is het natuurlijk niet! Ik ben blij dat ik nog allemaal mensen even kan zien voor ik wegga! Maar na ruim 6 maanden wachten mag het van mij nu echt wel zover zijn!

Maar daarvoor lezen jullie natuurlijk helemaal niet dit bericht! Jullie zitten natuurlijk met spanning af te wachten wat het eindbedrag is geworden! Geduld! 

Eigenlijk is het nog helemaal geen eindbedrag, het is slechts een tussenstand. Want nog steeds komen er sponsorbedragen binnen en jullie kunnen ook nog doneren! 

Zoals al eerder gezegd wil ik voor dit sponsorbedrag iedereen ontzettend bedanken die wat gegeven heeft, klein of groot, elk bedrag telt! Helaas kan ik niet iedereen persooonlijk bedanken en weet ik van enkele bedragen die zijn binnengekomen niet de persoon erachter, dus daarom op deze manier, BEDANKT!

Ik wil graag even Erjo, mijn broer, persoonlijk bedanken. Op dit moment is hij hard aan het trainen voor de Dam tot Damloop aankomende zondag. En dat doet hij niet zomaar. Hij haalt hiermee geld op voor mijn project, een ontzettend goed initiatief dus!:) En jullie kunnen hem zondag hierbij natuurlijk aanmoedigen! 

Daarnaast wil ik de Natuurwinkel bedanken, waar ik het afgelopen half jaar heb gewerkt. Zoals jullie weten stond daar een spaarpot waar mensen de afgelopen 3 maanden geld in konden doneren. Natuurlijk werd ik door mensen die meer over het project af wilden weten nogal eens van mij werk afgehouden (leuk al die vragen!:) ) maar ik ben toch erg blij dat ik zo mijn sponsoractie op touw kon zetten! Klaas, bedankt!

En dan nu het moment van de waarheid? Nee, nog eventjes geduld. Wat er met het geld gebeurd kunnen jullie natuurlijk altijd lezen op deze blog. Eens in de zoveel tijd, al heb ik nog geen idee hoe vaak, zal ik mijn blog updaten. Ik zal vertellen hoe ik het project ervaar maar bovenal wat er is gebeurd met jullie sponsorbijdragen en hoe het door de kinderen is ontvangen. 

Dan nu het moment waar jullie dit hele bericht op hebben gewacht, het moment van de waarheid. De 'tussenstand'. Toen ik met mijn sponsoractie begon had ik bedacht dat een totaal van 1000 euro ontzettend gaaf zou zijn. Jullie hebben kunnen lezen hoe blij ik was met mijn eerste 105,64 euro. Maar dit was nog maar een klein begin, kwam ik later achter, want het ging zo ontzettend goed. Ik stond verbaasd van de bedragen die sommige mensen gaven en heb sommigen van jullie met blozende wangen bedankt voor een enorm bedrag! 
Maar de nu, de tussenstand op woensdag 14 september 2011 is


























Nogmaals ontzettend bedankt iedereen, ik kan het niet vaak genoeg zeggen!

Voor nu weer tot ziens, tot horens in een warm Afrika, maar nu nog even vanuit een koud Nederland!
Jan Jetze